Geschiedenis

Stichting Bargerveen is vernoemd naar het natuurgebied het Bargerveen in de omgeving van Emmen. Het gebied was in de jaren ’80 van de vorige eeuw een van de eerste hoogveenrestanten waar met behulp van dammen regenwater werd vastgehouden voor herstel van levend hoogveen. Als een onverwacht neveneffect nam ook de populatie toe van de Grauwe klauwier, een schaarse broedvogel die destijds vrijwel uit Nederland was verdwenen. Staatsbosbeheer schakelde Hans Esselink van de Rijksuniversiteit Groningen in. Hij stelde vast dat het voedselaanbod voor de Grauwe klauwier in de vorm van hagedissen, kikkers en grote insecten zoals libellen, hommels en sprinkhanen uitzonderlijk groot was. Om de relatie tussen natuurherstel, het opleven van insectenpopulaties én van insectenetende vogels beter te onderzoeken, richtte Hans in 1993 Stichting Bargerveen op.

Deze onafhankelijke stichting zonder winstoogmerk groeide in de afgelopen 30 jaar uit tot een team van 25 medewerkers die kennis ontwikkelen over systeemgericht natuurherstel. De onderzoeken vinden plaats in vrijwel alle Nederlandse landschappen, waarbij we zowel de ecologie van bedreigde soorten onderzoeken als van invasieve exoten die een bedreiging vormen voor de inheemse biodiversiteit. In alle gevallen werken we vanuit een landschappelijke systeemvisie; hoe past een dier- of plantensoort in een landschap en welke veranderingen in condities of processen binnen dat landschap verklaren waarom soorten toenemen of achteruit gaan?

Al ruim 20 jaar werkt Stichting Bargerveen vanuit Nijmegen, waar we gehuisvest zijn in Natuurplaza op de campus van de Radboud Universiteit. Hoewel ons werkveld inmiddels heel Nederland én delen van België en Duitsland bestrijkt – en het Bargerveen niet meer onze thuisbasis is – blijft de bakermat van de stichting in de naam verankerd.